حسرت

زندگی با تو رو دوست داشتم..

یه خونه ی فانتزی نقلی شاد...خونه ای که پر از عشق باشه پر از لبخند..

خونه ای که باهم خونواده شدنو مادر پدر بودنو تجربه کنیم...یه بچه ی دوست داشتنی که موهاش به پر پشتی تو باشه و پوستش به روشنی من چشماش به درشتی تو باشه و ابرو هاش به کمونی من لب هاش به قشنگی تو باشه و بینیش به کوچیکی من.. ولی دوست داشتم اخلاقو رفتار و تفکراتش عین تو باشه چون منم شبیه تو شدم و تو کامل ترین آدمی هستی که من توی زندگیم دیدم...

ولی همه چی خیاله و تو هیچ وقت قرار نیست باشی...و من تمامی آرزوهامو روی بومی به اسم حسرت نقاشی میکنم...با رنگ مشکی!

؛))...